USTAWA o Państwowym Ratownictwie Medycznym
Dz.U.06.191.1410 → z dnia 20 października 2006 r.
USTAWA
z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
W celu realizacji zadań państwa polegających na zapewnieniu pomocy kaŜdej osobie
znajdującej się w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego tworzy się system Państwowe
Ratownictwo Medyczne, zwany dalej "systemem".
Art. 2.
1. Ustawa określa zasady organizacji, funkcjonowania i finansowania systemu oraz
zasady zapewnienia edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. W ramach systemu działają:
1) organy administracji rządowej właściwe w zakresie wykonywania zadań systemu,
2) jednostki systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1
- zapewniające utrzymanie gotowości ludzi, zasobów i jednostek organizacyjnych.
3. Z systemem współpracują jednostki, o których mowa w art. 15.
Art. 3.
UŜyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dysponent jednostki - zakład opieki zdrowotnej, w którego skład wchodzi jednostka
systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1;
2) kwalifikowana pierwsza pomoc - czynności podejmowane wobec osoby w stanie
nagłego zagroŜenia zdrowotnego przez ratownika, o którym mowa w art. 13 ust. 1;
3) lekarz systemu - lekarza posiadającego tytuł specjalisty lub specjalizującego się w
dziedzinie medycyny ratunkowej, z zastrzeŜeniem art. 57;
4) medyczne czynności ratunkowe - świadczenia opieki zdrowotnej w rozumieniu
przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
udzielane przez jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2, w
warunkach pozaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagroŜenia
zdrowotnego;
5) miejsce zdarzenia - miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące stan nagłego
zagroŜenia zdrowotnego, i obszar, na który rozciągają się jego skutki;
6) pielęgniarka systemu - pielęgniarkę posiadającą tytuł specjalisty lub specjalizującą
się w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej opieki,
chirurgii, kardiologii, pediatrii, a takŜe pielęgniarkę posiadającą ukończony kurs
kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej
opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii oraz posiadającą co najmniej 3-letni staŜ pracy
w oddziałach tych specjalności, oddziałach pomocy doraźnej, izbach przyjęć lub
pogotowiu ratunkowym;
7) pierwsza pomoc - zespół czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w stanie
nagłego zagroŜenia zdrowotnego wykonywanych przez osobę znajdującą się w
miejscu zdarzenia, w tym równieŜ z wykorzystaniem udostępnionych do
powszechnego obrotu wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych;
8) stan nagłego zagroŜenia zdrowotnego - stan polegający na nagłym lub
przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia,
którego bezpośrednim następstwem moŜe być powaŜne uszkodzenie funkcji
organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata Ŝycia, wymagający podjęcia
natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia;
9) szpitalny oddział ratunkowy - komórkę organizacyjną szpitala w rozumieniu
przepisów o zakładach opieki zdrowotnej, stanowiącą jednostkę systemu, o której
mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1, udzielającą świadczeń opieki zdrowotnej osobom w
stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego, spełniającą wymagania określone w ustawie;
10) zespół ratownictwa medycznego - jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1
pkt 2, podejmującą medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpitalnych,
spełniającą wymagania określone w ustawie.
Art. 4.
Kto zauwaŜy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego
lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych moŜliwości i
umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do
skutecznego powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do
niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego.
Art. 5.
1. Osoba udzielająca pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz
podejmująca medyczne czynności ratunkowe korzysta z ochrony przewidzianej w ustawie
z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.2)) dla
funkcjonariuszy publicznych.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, moŜe poświęcić dobra osobiste innej osoby, inne niŜ
Ŝycie lub zdrowie, a takŜe dobra majątkowe w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla
ratowania Ŝycia lub zdrowia osoby znajdującej się w stanie nagłego zagroŜenia
zdrowotnego.
Art. 6.
1. Osobie, która poniosła szkodę na mieniu powstałą w następstwie udzielania przez nią
pierwszej pomocy, przysługuje roszczenie o naprawienie tej szkody od Skarbu Państwa
reprezentowanego przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce powstania szkody.
2. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, obejmuje szkodę rzeczywistą.
3. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeŜeli szkoda powstała
wyłącznie z winy osoby, o której mowa w ust. 1, lub osoby trzeciej, za którą Skarb
Państwa nie ponosi odpowiedzialności.
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1-3 do naprawienia szkody, o którym mowa w
ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr
16, poz. 93, z późn. zm. 3)).
Art. 7.
1. Dysponent jednostki ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przy:
1) wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych przez wykonujące te czynności
zespoły ratownictwa medycznego;
2) udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej przez szpitalne oddziały ratunkowe.
2. Dysponent jednostki ma obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej za szkody, o których mowa w ust. 1.
3. Posiadanie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust. 2,
jest warunkiem niezbędnym do zawarcia umowy na wykonywanie medycznych czynności
ratunkowych i umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej
Rady Pielęgniarek i PołoŜnych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w
ust. 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną,
biorąc pod uwagę zakres zadań realizowanych przez dysponenta jednostki.
Art. 8.
1. Podstawa programowa, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.4)),
uwzględnia edukację w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy są realizowane z
udziałem:
1) lekarzy systemu,
2) pielęgniarek systemu,
3) ratowników medycznych
- którzy otrzymują wynagrodzenie według stawki godzinowej na podstawie umowy
cywilnoprawnej.
3. Wysokość stawki godzinowej dla lekarzy systemu, pielęgniarek systemu oraz
ratowników medycznych, biorących udział w zajęciach edukacyjnych w zakresie
udzielania pierwszej pomocy ustala dyrektor szkoły w ramach posiadanych środków
finansowych, z tym Ŝe wysokość tej stawki nie moŜe być niŜsza niŜ wysokość stawki
godzinowej dla nauczyciela posiadającego stopień nauczyciela kontraktowego oraz tytuł
zawodowy magistra z przygotowaniem pedagogicznym, realizującego tygodniowy
obowiązkowy wymiar godzin, określony w art. 42 ust. 3 lp. 3 ustawy z dnia 26 stycznia
1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 i Nr 170, poz. 1218)
ustalonej na podstawie przepisów, o których mowa w art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 26
stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela.
4. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy mogą być realizowane
przez nauczycieli posiadających odpowiednie przygotowanie.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
oświaty i wychowania, określi, w drodze rozporządzenia, zakres wiedzy i umiejętności
niezbędnych do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej
pomocy, tryb ich nabywania oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego posiadanie
przygotowania do prowadzenia zajęć w zakresie udzielania pierwszej pomocy, mając na
celu zapewnienie właściwej ich realizacji.
Art. 9.
Ustanawia się dzień 13 października Dniem Ratownictwa Medycznego.
Rozdział 2
Ratownicy medyczni i ratownicy
Art. 10.
Zawód ratownika medycznego moŜe wykonywać osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu;
3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania tego
zawodu;
4) spełnia następujące wymagania:
a) ukończyła studia wyŜsze na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne lub
b) ukończyła publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o
uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu
zawodowego "ratownik medyczny", lub
c) posiada dyplom wydany w państwie innym niŜ: państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równowaŜny z dyplomem
uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy
ratownika medycznego, lub
d) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte w
państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w Rzeczypospolitej
Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.5) ).
Art. 11.
1. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego polega na:
1) zabezpieczeniu osób znajdujących się w miejscu zdarzenia oraz podejmowaniu działań
zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska;
2) dokonywaniu oceny stanu zdrowia osób w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego i
podejmowaniu medycznych czynności ratunkowych;
3) transportowaniu osób w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego;
4) komunikowaniu się z osobą w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego i udzielaniu jej
wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagroŜenia zdrowotnego;
5) organizowaniu i prowadzeniu zajęć z zakresu pierwszej pomocy, kwalifikowanej
pierwszej pomocy oraz medycznych czynności ratunkowych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez
ratownika medycznego, w tym pod nadzorem lekarza systemu, kierując się zakresem
wiedzy i umiejętności nabytych w ramach kształcenia przeddyplomowego i
podyplomowego.
Art. 12.
1. Ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w róŜnych
formach kształcenia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób i
zakres doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, uwzględniając aktualny stan
wiedzy i praktyki medycznej.
Art. 13.
1. Ratownikiem moŜe być osoba:
1) posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych;
2) zatrudniona lub pełniąca słuŜbę w jednostkach współpracujących z systemem, o
których mowa w art. 15, lub będąca członkiem tych jednostek;
3) posiadająca waŜne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej
pierwszej pomocy, zwanego dalej "kursem", i uzyskaniu tytułu ratownika;
4) której stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
2. Podmiot prowadzący kurs, przed jego rozpoczęciem, jest obowiązany uzyskać
zatwierdzenie programu kursu.
3. Program kursu zatwierdza wojewoda właściwy ze względu na siedzibę podmiotu
prowadzącego kurs.
4. Wojewoda zatwierdza program kursu po:
1) stwierdzeniu jego zgodności z ramowym programem, o którym mowa w przepisach
wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1;
2) przeprowadzeniu weryfikacji kwalifikacji kadry dydaktycznej w zakresie ich zgodności z
przepisami wydanymi na podstawie ust. 8 pkt 2.
5. Wojewoda odmawia zatwierdzenia albo cofa zatwierdzenie programu kursu, jeŜeli
program nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8
pkt 1 lub podmiot prowadzący kurs nie zapewnia kadry dydaktycznej o kwalifikacjach
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 2.
6. Odmowa zatwierdzenia oraz cofnięcie zatwierdzenia programu kursu następuje w
drodze decyzji administracyjnej.
7. KaŜda zmiana programu kursu obejmująca zakres merytoryczny powoduje obowiązek
ponownego uzyskania zatwierdzenia programu.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) ramowy program kursu obejmujący załoŜenia organizacyjno-programowe, plan
nauczania zawierający rozkład zajęć, wykaz umiejętności wynikowych i treści
nauczania, uwzględniając w szczególności zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych
do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy;
2) kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs, mając na celu zapewnienie
odpowiedniego jej poziomu;
3) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs, skład, tryb powoływania i
odwoływania komisji egzaminacyjnej, okres waŜności oraz wzór zaświadczenia o
ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, mając na celu uwzględnienie
obiektywnych kryteriów weryfikacji wiedzy i umiejętności zdobytych podczas kursu.
Art. 14.
Zakres czynności wykonywanych przez ratownika w ramach kwalifikowanej pierwszej
pomocy obejmuje:
1) resuscytację krąŜeniowo-oddechową, bezprzyrządową i przyrządową, z podaniem tlenu
oraz zastosowaniem według wskazań defibrylatora zautomatyzowanego;
2) tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran;
3) unieruchamianie złamań i podejrzeń złamań kości oraz zwichnięć;
4) ochronę przed wychłodzeniem lub przegrzaniem;
5) prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego poprzez właściwe
ułoŜenie osób w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego, ochronę termiczną osób w
stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego;
6) stosowanie tlenoterapii biernej;
7) ewakuację z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego;
8) wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego;
9) prowadzenie wstępnej segregacji medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 2.
Art. 15.
1. Jednostkami współpracującymi z systemem są słuŜby ustawowo powołane do niesienia
pomocy osobom w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego, w szczególności: jednostki
organizacyjne Państwowej StraŜy PoŜarnej, jednostki ochrony przeciwpoŜarowej
włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, podmioty, o których mowa w
art. 55 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r.
Nr 81, poz. 889, z późn. zm.6)), inne jednostki podległe lub nadzorowane przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.
2. Jednostkami współpracującymi z systemem mogą być społeczne organizacje
ratownicze, które, w ramach swoich zadań ustawowych lub statutowych, są obowiązane
do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego, jeŜeli zostaną
wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem.
3. Jednostki współpracujące z systemem udzielają kwalifikowanej pierwszej pomocy
osobom znajdującym się w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego.
Art. 16.
1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej zapewniają
przeszkolenie pracowników podległych lub nadzorowanych przez nich słuŜb, policjantów,
funkcjonariuszy, straŜaków oraz Ŝołnierzy w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, i
uzyskanie przez nich tytułu ratownika oraz aktualizację wiedzy w tym zakresie.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą, w drodze
rozporządzenia, sposób i organizację przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1,
mając na względzie potrzebę przeszkolenia osób wymienionych w tym przepisie w
zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy w liczbie niezbędnej do sprawnego
funkcjonowania słuŜb podległych lub nadzorowanych przez tych ministrów.
Art. 17.
1. Wojewoda prowadzi rejestr jednostek współpracujących z systemem, zwany dalej
"rejestrem".
2. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, wpisuje do rejestru jednostkę
współpracującą z systemem, o której mowa w art. 15 ust. 2, na jej wniosek, pod
warunkiem, Ŝe jednostka ta:
1) zapewnia gotowość operacyjną;
2) dysponuje ratownikami posiadającymi waŜne zaświadczenia o ukończeniu kursu i
uzyskaniu tytułu ratownika w liczbie niezbędnej do zapewnienia gotowości, o której
mowa w pkt 1;
3) dysponuje środkami łączności niezbędnymi do zapewnienia gotowości, o której mowa
w pkt 1.
Rejestr obejmuje następujące dane:
1) nazwę, siedzibę i adres jednostki współpracującej z systemem;
2) obszar działania jednostki współpracującej z systemem;
3) liczbę ratowników posiadających waŜne zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu
tytułu ratownika;
4) wykaz wyposaŜenia, jakim dysponuje jednostka współpracująca z systemem;
5) maksymalny czas dotarcia ratowników tej jednostki na miejsce zdarzenia;
6) numery telefonów kontaktowych.
4. Jednostka współpracująca z systemem jest obowiązana niezwłocznie informować
wojewodę o wszelkich zmianach dotyczących danych, o których mowa w ust. 3.
5. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, wykreśla z rejestru jednostkę
współpracującą z systemem, która przestała spełniać wymagania określone w ust. 2.
6. Dane, o których mowa w ust. 3 i 5, wojewoda przekazuje, nie później niŜ do dnia 10
kaŜdego miesiąca, do wojewódzkiego centrum zarządzania kryzysowego.
Rozdział 3
Planowanie i organizacja systemu
Art. 18.
Organami administracji rządowej właściwymi w zakresie wykonywania zadań systemu są:
1) minister właściwy do spraw zdrowia;
2) wojewoda.
Art. 19.
1. Nadzór nad systemem na terenie kraju sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Planowanie, organizowanie, koordynowanie systemu oraz nadzór nad systemem na
terenie województwa jest zadaniem wojewody.
Art. 20.
W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 19 ust. 1, minister właściwy do spraw
zdrowia:
1) zatwierdza wojewódzki plan działania systemu i jego aktualizacje;
2) moŜe Ŝądać od wojewody wszelkich informacji dotyczących funkcjonowania systemu
na terenie województwa;
3) moŜe przeprowadzać kontrolę dysponentów jednostek na zasadach określonych w art.
65 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz.
408, z późn. zm.7)).
Art. 21.
1. Wojewoda sporządza wojewódzki plan działania systemu, zwany dalej "planem", na
okres trzech lat, z moŜliwością corocznej aktualizacji.
2. Plan obejmuje w szczególności:
1) charakterystykę potencjalnych zagroŜeń dla Ŝycia lub zdrowia mogących wystąpić na
obszarze województwa, w tym analizę ryzyka wystąpienia katastrof naturalnych i
awarii technicznych w rozumieniu przepisów o stanie klęski Ŝywiołowej;
2) liczbę i rozmieszczenie na obszarze województwa jednostek systemu, o których mowa
w art. 32 ust. 1;
3) sposób koordynowania działań jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1;
4) kalkulację kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego;
5) sposób współpracy z organami administracji publicznej i jednostkami systemu, o
których mowa w art. 32 ust. 1, z innych województw, zapewniający sprawne i
skuteczne ratowanie Ŝycia i zdrowia, bez względu na przebieg granic województw;
6) sposób współpracy jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, z
jednostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15;
7) określenie lokalizacji centrów powiadamiania ratunkowego i obszarów przez nie
obsługiwanych;
8) opis struktury systemu powiadamiania o stanach nagłego zagroŜenia zdrowotnego w
celu dokonania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zestawienia koniecznych
łączy telekomunikacyjnych, zapewniających moŜliwość niezbędnych przekierowań
połączeń z centrum powiadamiania ratunkowego do właściwych jednostek
organizacyjnych Policji, Państwowej StraŜy PoŜarnej i pogotowia ratunkowego.
3. Wojewoda, w uzgodnieniu z dyrektorem właściwego wojewódzkiego oddziału
Narodowego Funduszu Zdrowia, umieszcza w planie:
1) odpowiednią do potrzeb liczbę szpitalnych oddziałów ratunkowych i określa ich
rozmieszczenie, kierując się kryterium zapewnienia odpowiedniego czasu dotarcia z
miejsca zdarzenia do szpitalnego oddziału ratunkowego oraz liczbą zdarzeń;
2) wykaz jednostek organizacyjnych szpitali wyspecjalizowanych w zakresie udzielania
świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego.
4. Elementy planu dotyczące sposobu współpracy jednostek systemu, o których mowa w
art. 32 ust. 1, z jednostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15
ust. 1, wojewoda uzgadnia z właściwym:
1) Szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego;
2) Komendantem Wojskowego Obwodu Profilaktyczno-Leczniczego;
3) komendantem wojewódzkim Państwowej StraŜy PoŜarnej;
4) komendantem wojewódzkim Policji;
5) komendantem oddziału StraŜy Granicznej, którego zakres działania obejmuje strefę
nadgraniczną.
5. Organy jednostek samorządu terytorialnego i inne podmioty są obowiązane
dostarczyć, na pisemne Ŝądanie wojewody, wszelkich informacji niezbędnych do
sporządzenia planu.
6. Wojewoda przekazuje projekt planu, w terminie do dnia 31 marca roku
poprzedzającego pierwszy rok, którego dotyczy ten plan, ministrowi właściwemu do
spraw zdrowia, celem zatwierdzenia.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu
planu:
1) moŜe zgłosić zastrzeŜenia do poszczególnych postanowień projektu planu;
2) uzupełnia projekt planu o część dotyczącą lotniczych zespołów ratownictwa
medycznego.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, minister właściwy do spraw zdrowia
odmawia zatwierdzenia projektu planu i zaleca wojewodzie dokonanie zmian, określając
termin wprowadzenia zmian nie dłuŜszy niŜ 7 dni.
9. Wojewoda zmienia projekt planu, zgodnie z zaleceniami ministra właściwego do spraw
zdrowia i przesyła go ministrowi celem zatwierdzenia, chyba Ŝe w terminie 3 dni od dnia
otrzymania tych zaleceń zgłosi do nich zastrzeŜenia.
10. W terminie 3 dni od dnia otrzymania zastrzeŜeń minister właściwy do spraw zdrowia
rozpatruje je, w razie uwzględnienia, zatwierdza projekt planu albo zaleca wojewodzie
wprowadzenie zmian w terminie nie dłuŜszym niŜ 3 dni.
11. W przypadku zalecenia wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 10, wojewoda
zmienia projekt planu zgodnie z zaleceniami ministra właściwego do spraw zdrowia.
12. Z chwilą zatwierdzenia projekt planu wojewódzkiego staje się planem wojewódzkim.
13. Plan zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw zdrowia wojewoda podaje do
publicznej wiadomości, w szczególności poprzez zamieszczenie w Biuletynie Informacji
Publicznej.
14. Wojewoda, w razie potrzeby, dokonuje aktualizacji planu w trybie i terminach
określonych dla sporządzania i zatwierdzania planu, z wyłączeniem terminu, o którym
mowa w ust. 6.
15. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych objętych planem oraz poziom ich szczegółowości,
2) ramowy wzór planu
- mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawnego planowania i nadzoru nad
systemem oraz utrzymania przejrzystości i jednolitej konstrukcji planów tworzonych w
poszczególnych województwach,
3) kryteria kalkulacji kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego, z
uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i pośrednich, związanych z utrzymaniem
zespołów.
Art. 22.
Zatwierdzony plan jest podstawą do zawierania przez dyrektorów oddziałów
wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia umów na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych, z zastrzeŜeniem art. 49 ust. 2.
Art. 23.
1. Wojewoda prowadzi w formie elektronicznej lub pisemnej ewidencję jednostek
systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, z obszaru województwa.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zawarciu umowy na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych z dysponentem lotniczych zespołów ratownictwa medycznego,
przekazuje wojewodzie następujące dane o tych zespołach:
1) liczbę zespołów na terenie województwa, na których medyczne czynności ratunkowe
zawarto umowę z dysponentem lotniczych zespołów ratownictwa medycznego;
2) miejsce stacjonowania i obszar działania poszczególnych lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego na terenie województwa;
3) czas pozostawania w gotowości.
3. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, po zawarciu umów
na wykonywanie medycznych czynności ratunkowych oraz umów o udzielanie świadczeń
opieki zdrowotnej z dysponentami jednostek, przekazuje wojewodzie dane o jednostkach
systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, w zakresie określonym w przepisach o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
4. Dane, o których mowa w ust. 2, są przekazywane wojewodzie w terminie 30 dni od
dnia zakończenia postępowania w sprawie zawarcia umów lub dokonania zmian tych
umów.
Art. 24.
1. Wojewoda podejmuje działania organizacyjne zmierzające do zapewnienia
następujących parametrów czasu dotarcia na miejsce zdarzenia dla zespołu ratownictwa
medycznego od chwili przyjęcia zgłoszenia przez dyspozytora medycznego:
1) mediana czasu dotarcia - w skali kaŜdego miesiąca - jest nie większa niŜ 8 minut w
mieście powyŜej 10 tysięcy mieszkańców i 15 minut poza miastem powyŜej 10 tysięcy
mieszkańców;
2) trzeci kwartyl czasu dotarcia - w skali kaŜdego miesiąca - jest nie większy niŜ 12 minut
w mieście powyŜej 10 tysięcy mieszkańców i 20 minut poza miastem powyŜej 10
tysięcy mieszkańców;
3) maksymalny czas dotarcia nie moŜe być dłuŜszy niŜ 15 minut w mieście powyŜej 10
tysięcy mieszkańców i 20 minut poza miastem powyŜej 10 tysięcy mieszkańców.
2. Przyjmuje się, Ŝe 0,5 % przypadków o najdłuŜszych czasach dotarcia w skali kaŜdego
miesiąca nie bierze się pod uwagę w naliczaniu parametrów określonych w ust. 1, z
zastrzeŜeniem, Ŝe przypadki te nie podlegają kumulacji pomiędzy miesiącami.
Art. 25.
1. W urzędzie wojewódzkim działają:
1) centra powiadamiania ratunkowego przyjmujące zgłoszenia z numeru alarmowego 112
i przekierowujące zgłoszenia do właściwej jednostki Policji, Państwowej StraŜy
PoŜarnej i pogotowia ratunkowego;
2) lekarz koordynator ratownictwa medycznego działający w wojewódzkim centrum
zarządzania kryzysowego.
2. Działalność centrów powiadamiania ratunkowego i lekarza koordynatora ratownictwa
medycznego jest finansowana z budŜetu państwa, z części, której dysponentem jest
wojewoda.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową organizację centrów
powiadamiania ratunkowego, ich liczbę oraz sposób rozmieszczenia, mając na uwadze
realizację zadań centrów, potrzeby systemu oraz krajowego systemu ratowniczogaśniczego.
Art. 26.
1. Dysponent jednostki zatrudnia dyspozytora medycznego albo zawiera z nim umowę
cywilnoprawną.
2. Dyspozytorem medycznym moŜe być osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada wykształcenie wymagane dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu lub
ratownika medycznego;
3) przez okres co najmniej 5 lat była zatrudniona przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych
w pogotowiu ratunkowym, szpitalnym oddziale ratunkowym, oddziale anestezjologii i
intensywnej terapii lub w izbie przyjęć szpitala.
3. Dyspozytor medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w róŜnych
formach kształcenia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób
i zakres doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych, mając na celu
zapewnienie profesjonalnego wykonywania zadań dyspozytora medycznego.
Art. 27.
1. Do zadań dyspozytorów medycznych naleŜy w szczególności:
1) przyjmowanie powiadomień o zdarzeniach, ustalanie priorytetów i niezwłoczne
dysponowanie zespołów ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia, zgodnie z
przepisami wydanymi na podstawie ust. 5;
2) przekazywanie niezbędnych informacji osobom udzielającym pierwszej pomocy;
3) przekazywanie osobie kierującej akcją prowadzenia medycznych czynności
ratunkowych, zwanej dalej "kierującym", niezbędnych informacji ułatwiających
prowadzenie medycznych czynności ratunkowych na miejscu zdarzenia;
4) zbieranie aktualnych informacji o dostępnych na obszarze działania dysponenta
jednostki jednostkach systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, i ich gotowości oraz
przekazywanie tych informacji lekarzowi koordynatorowi ratownictwa medycznego;
5) zbieranie i archiwizowanie bieŜących informacji o zdarzeniach i prowadzonych
medycznych czynnościach ratunkowych;
6) powiadamianie o zdarzeniu szpitalnych oddziałów ratunkowych lub, jeŜeli wymaga
tego sytuacja na miejscu zdarzenia, jednostek organizacyjnych szpitali
wyspecjalizowanych w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla
ratownictwa medycznego;
7) powiadamianie o zdarzeniu jednostek współpracujących z systemem, o których mowa
w art. 15, jeŜeli wymaga tego sytuacja na miejscu zdarzenia.
2. W razie konieczności uŜycia jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1,
spoza obszaru działania dysponenta jednostki, dyspozytor medyczny powiadamia lekarza
koordynatora ratownictwa medycznego.
3.Lekarz koordynator ratownictwa medycznego w celu sprawnego podjęcia medycznych
czynności ratunkowych, ich przeprowadzenia i zapewnienia kierowania tymi
czynnościami:
1) wyznacza dyspozytorów medycznych realizujących zadania określone w ust. 1 pkt 1-4,
6 i 7 dla całego obszaru, którego dotyczy sytuacja określona w ust. 2;
2) koordynuje działania dysponentów jednostek.
4. Dysponent jednostki ma obowiązek prowadzić dokumentację medycznych czynności
ratunkowych, zgodnie z przepisami o zakładach opieki zdrowotnej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, ramowe
procedury przyjmowania wezwań przez dyspozytora medycznego; dysponowania
zespołami ratownictwa medycznego, mając na względzie potrzebę jak najszybszego
ustalenia istotnych elementów stanu faktycznego w trakcie przyjmowania zgłoszenia, a
takŜe zapewnienie wysłania na miejsce zdarzenia najwłaściwszego w danym przypadku
zespołu ratownictwa medycznego.
Art. 28.
Centrum powiadamiania ratunkowego i dyspozytor medyczny mają prawo uzyskać w
czasie rzeczywistym od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego dane dotyczące:
1) numeru telefonu, nazwiska i adresu osoby dokonującej zgłoszenia o zdarzeniu za
pomocą telefonu stacjonarnego lub dane abonenta, z którego zakończenia sieci
operatora zostało zainicjowane połączenie alarmowe; uprawnienie to obejmuje
następujące dane osobowe abonenta: jego imię i nazwisko lub nazwę oraz adres i
numer telefonu;
2) lokalizacji osoby dokonującej zgłoszenia o zdarzeniu za pomocą telefonu
komórkowego.
Art. 29.
1. W wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego działają lekarze koordynatorzy
ratownictwa medycznego w liczbie niezbędnej do zapewnienia całodobowej realizacji
zadań, o których mowa w ust. 2.
2. Do zadań lekarza koordynatora ratownictwa medycznego naleŜy w szczególności:
1) nadzór merytoryczny nad pracą dyspozytorów medycznych;
2) koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń
wymagających uŜycia jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, spoza
obszaru działania jednego dysponenta jednostki;
3) udzielanie dyspozytorom medycznym niezbędnych informacji i merytorycznej pomocy;
4) udział w pracach wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego.
3. Z lekarzami koordynatorami ratownictwa medycznego wojewoda nawiązuje stosunek
pracy na podstawie powołania.
4. Lekarzem koordynatorem ratownictwa medycznego moŜe być lekarz systemu, który
posiada co najmniej 5-letni staŜ pracy w szpitalnym oddziale ratunkowym lub w zespole
ratownictwa medycznego.
Art. 30.
1. W przypadku wystąpienia katastrof naturalnych i awarii technicznych w rozumieniu
ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski Ŝywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558 i Nr
74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360) lub gdy w ocenie lekarza koordynatora
ratownictwa medycznego skutki zdarzenia mogą spowodować stan nagłego zagroŜenia
zdrowotnego znacznej liczby osób, lekarz ten informuje niezwłocznie wojewodę o
potrzebie postawienia w stan podwyŜszonej gotowości wszystkich lub niektórych
zakładów opieki zdrowotnej, działających na obszarze danego województwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda moŜe nałoŜyć, w drodze decyzji
administracyjnej, na zakłady opieki zdrowotnej określone w ust. 1 obowiązek
pozostawania w stanie podwyŜszonej gotowości w celu przyjęcia osób znajdujących się w
stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Wojewoda moŜe upowaŜnić lekarza koordynatora ratownictwa medycznego do
wydawania decyzji, o których mowa w ust. 2.
5. JeŜeli świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej w
ramach wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie są finansowane przez
Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, przepisy art. 19 ust. 2-6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z
późn. zm.8)) stosuje się odpowiednio.
Art. 31.
1. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 19 ust. 2, wojewoda jest uprawniony do
przeprowadzania kontroli:
1) jednostek współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 2, pod
względem spełniania przez nie wymagań określonych w art. 17 ust. 2;
2) dysponentów jednostek działających na obszarze województwa w trybie i na zasadach
określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej;
3) podmiotów prowadzących kursy, pod względem spełniania przez nie wymagań
określonych w art. 13 ust. 8 pkt 1 i 2.
2. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 65 i 66 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej.
Rozdział 4
Jednostki systemu
Art. 32.
1. Jednostkami systemu są:
1) szpitalne oddziały ratunkowe,
2) zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycznego
- zwane dalej "jednostkami systemu", na których świadczenia z dysponentami
jednostek zawarto umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz umowy na
wykonywanie medycznych czynności ratunkowych.
2. Z systemem współpracują jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w
zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego,
które zostały ujęte w planie.
Art. 33.
1. Szpitalny oddział ratunkowy oraz jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w
zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego
udzielają świadczeń opieki zdrowotnej osobie w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego.
2. W razie konieczności szpital, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, lub
jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń
zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego zapewnia niezwłoczny transport
sanitarny osoby w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego do najbliŜszego zakładu opieki
zdrowotnej udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim zakresie.
Art. 34.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zadania szpitalnych oddziałów ratunkowych,
2) szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji szpitalnych oddziałów ratunkowych w
strukturze szpitala oraz warunków technicznych,
3) minimalne wyposaŜenie, organizację oraz minimalne zasoby kadrowe szpitalnych
oddziałów ratunkowych
- uwzględniając konieczność zapewnienia osobom w stanie nagłego zagroŜenia
zdrowotnego odpowiednich świadczeń opieki zdrowotnej.
Art. 35.
1. Szpitalne oddziały ratunkowe oraz jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w
zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego
mają obowiązek uzyskać potwierdzenie spełniania wymagań określonych przepisami,
wydane przez jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, właściwą w
zakresie monitorowania jakości świadczeń zdrowotnych.
2. Brak potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje nieuwzględnienie w planie na
rok następny szpitalnego oddziału ratunkowego lub jednostki organizacyjnej szpitala
wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla
ratownictwa medycznego.
Art. 36.
1. Zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:
1) zespoły specjalistyczne, w skład których wchodzą co najmniej trzy osoby uprawnione
do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz
pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny;
2) zespoły podstawowe, w skład których wchodzą co najmniej dwie osoby uprawnione do
wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka systemu lub
ratownik medyczny.
2. Zespół ratownictwa medycznego jest wyposaŜony w specjalistyczny środek transportu
sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach
przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
3. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzi kierowca, w przypadku gdy
Ŝaden z członków zespołów ratownictwa medycznego nie posiada prawa jazdy kategorii B
oraz nie spełnia warunków, o których mowa w art. 95a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.9)).
Art. 37.
1. Lotniczy zespół ratownictwa medycznego składa się co najmniej z trzech osób, w tym
co najmniej z: jednego pilota zawodowego, lekarza systemu oraz ratownika medycznego
lub pielęgniarki systemu.
2. Lotniczy zespół ratownictwa medycznego jest wyposaŜony w specjalistyczny środek
transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich
Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane oraz wymogi określone w
ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn.
zm.10)).
Art. 38.
1. Oznaczenia systemu uŜywają jednostki systemu, centrum powiadamiania ratunkowego
i lekarz koordynator ratownictwa medycznego.
2. Jednostka współpracująca z systemem, o której mowa w art. 15 ust. 2, wpisana do
rejestru moŜe uŜywać oznaczenia systemu.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór graficzny systemu, będący jego oznaczeniem,
2) sposób oznakowania:
a) jednostek systemu i centrów powiadamiania ratunkowego,
b) lekarza koordynatora ratownictwa medycznego, kierującego, osób wykonujących
medyczne czynności ratunkowe oraz ratowników z jednostek współpracujących z
systemem, o których mowa w art. 15 ust. 2,
3) wymagania w zakresie umundurowania członków zespołu ratownictwa medycznego
- uwzględniając zapewnienie moŜliwości rozpoznania rodzaju funkcji i zadań
wykonywanych w systemie przez oznaczone osoby i jednostki.
Art. 39.
Z systemem współdziałają uczelnie medyczne, placówki kształcenia ustawicznego
dorosłych, stowarzyszenia lekarskie o zasięgu ogólnokrajowym prowadzące działalność w
zakresie medycyny ratunkowej - w zakresie edukacji i przygotowywania kadr systemu,
opracowywania zaleceń proceduralnych funkcjonowania systemu, inicjowania i realizacji
zadań naukowo-badawczych w zakresie medycyny ratunkowej, oceny jakości systemu
oraz wytyczania kierunków jego rozwoju.
Rozdział 5
Akcja prowadzenia medycznych czynności ratunkowych
Art. 40.
1. Akcja prowadzenia medycznych czynności ratunkowych rozpoczyna się w momencie
przybycia zespołu ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia.
2. Zespół ratownictwa medycznego po przybyciu na miejsce zdarzenia niezwłocznie
rozpoczyna medyczne czynności ratunkowe.
Art. 41.
1. Akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kieruje wyznaczony przez
dyspozytora medycznego kierujący.
2. Podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kierujący pozostaje w
kontakcie z dyspozytorem medycznym.
3. Kierujący moŜe zasięgnąć opinii lekarza wskazanego przez dyspozytora medycznego.
Art. 42.
1. Podczas zdarzeń, w których prowadzone są takŜe działania w zakresie gaszenia
poŜarów, ratownictwa chemicznego, ekologicznego lub technicznego, kierowanie jest
prowadzone przez kierującego działaniem ratowniczym w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpoŜarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz 1229,
z późn. zm.11)).
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierujący koordynuje medyczne czynności
ratunkowe i wspomaga kierującego działaniem ratowniczym.
Art. 43.
1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej
oraz stowarzyszeń będących, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami
naukowo-lekarskimi albo towarzystwami naukowymi o zasięgu ogólnokrajowym,
wpisanymi do Krajowego Rejestru Sądowego, ogłasza, w drodze obwieszczenia,
standardy postępowania zespołu ratownictwa medycznego i kierującego, zgodnie z
aktualną wiedzą medyczną w zakresie medycyny ratunkowej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia uwzględnia w obwieszczeniu, o którym mowa w
ust. 1, konieczność ustalenia kolejności udzielania pomocy poszczególnym osobom w
stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego (segregacji medycznej), ich transportu i
udzielania wsparcia psychicznego tym osobom.
Art. 44.
1. Zespół ratownictwa medycznego transportuje osobę w stanie nagłego zagroŜenia
zdrowotnego do najbliŜszego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału
ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza
koordynatora medycznego.
2. Odmowa przyjęcia osoby w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego przez szpitalny
oddział ratunkowy lub szpital, o których mowa w ust. 1, skutkuje zastosowaniem kary
umownej określonej w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej lub
niezwłocznym rozwiązaniem tej umowy.
Art. 45.
1. W przypadku gdy u osoby w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego zostanie
stwierdzony stan, który zgodnie ze standardami postępowania, o których mowa w art.
43, wymaga transportu bezpośrednio do jednostki organizacyjnej szpitala
wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla
ratownictwa medycznego lub, gdy tak zadecyduje lekarz systemu obecny na miejscu
zdarzenia, osobę taką transportuje się bezpośrednio do wskazanej jednostki. W
przypadku transportu poza rejon działania dysponenta jednostki transport koordynuje
lekarz koordynator ratownictwa medycznego.
2. W przypadku odmowy przyjęcia osoby w stanie nagłego zagroŜenia zdrowotnego przez
jednostkę, o której mowa w ust. 1, przepis art. 44 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Finansowanie jednostek systemu
Art. 46.
1. Zadania zespołów ratownictwa medycznego, z wyłączeniem lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego, są finansowane z budŜetu państwa z części, których
dysponentami są poszczególni wojewodowie.
2. Koszt medycznych czynności ratunkowych wykonywanych przez zespół ratownictwa
medycznego uwzględnia koszty związane z funkcjonowaniem dyspozytora medycznego.
3. Wojewodowie, do dnia 31 marca roku poprzedzającego rok budŜetowy, przedstawiają
ministrowi właściwemu do spraw zdrowia załoŜenia dotyczące finansowania zespołów
ratownictwa medycznego.
4. Na podstawie załoŜeń, o których mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw zdrowia,
do dnia 20 maja roku poprzedzającego rok budŜetowy, przedstawia ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych propozycję wysokości środków na
finansowanie, o którym mowa w ust. 1, wraz z podziałem środków na województwa
dokonanym zgodnie z algorytmem, o którym mowa w ust. 6.
5. W terminie określonym w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, minister
właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Prezesowi Narodowego Funduszu
Zdrowia informację o wysokości środków na finansowanie, o którym mowa w ust. 1,
które będą ujęte w projekcie ustawy budŜetowej.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, algorytm
podziału środków na finansowanie zadań zespołów ratownictwa medycznego pomiędzy
poszczególne województwa, mając na uwadze liczbę ludności, gęstość zaludnienia,
potrzebę nieprzekroczenia maksymalnego czasu dotarcia na miejsce zdarzenia, o którym
mowa w art. 24, oraz liczbę zdarzeń powodujących stan nagłego zagroŜenia zdrowotnego
na terenie poszczególnych województw.
Art. 47.
Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez szpitalne oddziały ratunkowe oraz
jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń opieki
zdrowotnej niezbędnych dla ratownictwa medycznego są finansowane na zasadach i w
trybie określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w ramach środków określonych w
planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.
Art. 48.
1. Działalność lotniczych zespołów ratownictwa medycznego jest finansowana z budŜetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Do zadań lotniczego zespołu ratownictwa medycznego naleŜy wykonywanie
medycznych czynności ratunkowych.
3. Warunkiem finansowania, o którym mowa w ust. 1, jest zapewnienie ciągłej gotowości
lotniczego zespołu ratownictwa medycznego do wykonywania medycznych czynności
ratunkowych w zakresie określonym w umowie, o której mowa w ust. 5.
4. Kalkulacja kosztów działalności lotniczych zespołów ratownictwa medycznego
dokonywana jest z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i pośrednich, a w
szczególności:
1) kosztów osobowych;
2) kosztów eksploatacyjnych;
3) kosztów administracyjno-gospodarczych;
4) odpisu amortyzacyjnego z wyłączeniem amortyzacji dokonywanej od aktywów
trwałych, na które podmiot otrzymał dotację budŜetową.
5. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej
między ministrem właściwym do spraw zdrowia a dysponentem lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego.
6. W celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 5, przeprowadza się rokowania
pomiędzy ministrem właściwym do spraw zdrowia a dysponentem lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego.
7. Rokowania przeprowadza komisja powoływana przez ministra właściwego do spraw
zdrowia.
8. Rokowania dotyczą warunków wykonywania i finansowania medycznych czynności
ratunkowych.
9. Lotnicze zespoły ratownictwa medycznego mogą wykonywać zadania poszukiwawcze w
ramach lotniczego systemu poszukiwania i ratownictwa (ASAR).
10. Zadania, o których mowa w ust. 9, są finansowane ze środków przeznaczonych na
funkcjonowanie systemu ASAR.
Art. 49.
1. Wojewoda powierza przeprowadzenie postępowania o zawarcie umów z dysponentami
zespołów ratownictwa medycznego na wykonywanie zadań zespołów ratownictwa
medycznego, zawieranie, rozliczanie i kontrolę wykonania tych umów dyrektorowi
właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
2. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia zawiera umowy, o
których mowa w ust. 1, na podstawie planu oraz w ramach środków przewidzianych w
budŜecie państwa, w części, której dysponentem jest wojewoda, ujętych w planie
finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.
3. Środki na finansowanie umów, o których mowa w ust. 1, wojewoda przekazuje
Narodowemu Funduszowi Zdrowia w formie dotacji celowej w trybie i na zasadach
określonych w przepisach o finansach publicznych w celu zapewnienia finansowania
zadań zespołów ratownictwa medycznego na terenie właściwego oddziału wojewódzkiego
Narodowego Funduszu Zdrowia.
4. Koszty medycznych czynności ratunkowych wykonanych w roku poprzednim mogą być
pokrywane ze środków finansowych przekazanych Narodowemu Funduszowi Zdrowia, w
formie dotacji celowej, w roku następnym.
5. Do postępowania w sprawie zawarcia umów, o których mowa w ust. 1, ich zawierania,
rozliczania i kontroli stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
6. Dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia
informuje wojewodę o wszelkich nieprawidłowościach związanych z wykonywaniem
umów, o których mowa w ust. 1, przez zespoły ratownictwa medycznego.
7. Dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia,
działając w porozumieniu z wojewodą, moŜe rozwiązać umowę na wykonywanie
medycznych czynności ratunkowych w związku z niewywiązywaniem się lub nienaleŜytym
wywiązywaniem się zespołów ratownictwa medycznego z obowiązków wynikających z
zawartej umowy.
Art. 50.
1. Minister właściwy do spraw zdrowia, inni właściwi ministrowie, wojewodowie oraz
jednostki samorządu terytorialnego mogą finansować lub dofinansować nakłady na
inwestycje pozwalające na utworzenie i modernizację:
1) zespołów ratownictwa medycznego - w liczbie właściwej dla zapewnienia parametrów
czasu określonych w art. 24, w zakresie zakupów i modernizacji specjalistycznych
środków transportu oraz ich niezbędnego wyposaŜenia;
2) szpitalnych oddziałów ratunkowych - w zakresie zakupów i modernizacji wyposaŜenia
w niezbędny sprzęt medyczny;
3) stanowisk pracy dyspozytorów medycznych - w zakresie zakupów i modernizacji
sprzętu komputerowego i środków łączności.
2. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dokonywane jest takŜe na podstawie
programów wieloletnich ustanawianych przez Radę Ministrów na zasadach określonych w
przepisach o finansach publicznych, dotyczących rozwoju ratownictwa medycznego, w
formie dotacji celowej z budŜetu państwa na rzecz właściwego dysponenta jednostki.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 51.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpoŜarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr
147, poz. 1229, z późn. zm.12)) w art. 14 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) współpracę z jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz
centrami powiadamiania ratunkowego, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 8
września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410).".
Art. 52.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz.
408, z późn. zm.13)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28.
1. Pogotowie ratunkowe udziela świadczeń zdrowotnych w razie wypadku, urazu,
porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia, powodujących
zagroŜenie Ŝycia.
2. Pogotowie ratunkowe moŜe udzielać świadczeń zdrowotnych, o których mowa w
ust. 1, w ramach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego jako zespół
ratownictwa medycznego lub lotniczy zespół ratownictwa medycznego na zasadach
określonych w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410).";
2) w art. 70a:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać cechy
techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie
normy zharmonizowane.",
b) uchyla się ust. 4;
po art. 70h dodaje się art. 70i w brzmieniu:
"Art. 70i.
1. Działalność lotniczych zespołów transportu sanitarnego jest finansowana:
1) z budŜetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia, w zakresie, o którym mowa w ust. 4;
2) przez zakład opieki zdrowotnej, na zlecenie którego dokonuje się transportu, w
zakresie, o którym mowa w ust. 5.
2. Do zadań lotniczego zespołu transportu sanitarnego naleŜy wykonywanie transportu
sanitarnego, w tym transportu, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych. 3. Warunkiem finansowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest
zapewnienie ciągłej gotowości lotniczego zespołu transportu sanitarnego do wykonywania
transportu sanitarnego w zakresie określonym w umowie, o której mowa w ust. 6.
4. Kalkulacja kosztów działalności lotniczych zespołów transportu sanitarnego jest
dokonywana, z zastrzeŜeniem ust. 5, z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i
pośrednich, a w szczególności:
1) kosztów osobowych;
2) kosztów eksploatacyjnych;
3) kosztów administracyjno-gospodarczych;
4) odpisu amortyzacyjnego, z wyłączeniem amortyzacji dokonywanej od aktywów
trwałych, na które podmiot otrzymał dotację budŜetową.
5. Kosztów bezpośredniego uŜycia lotniczego zespołu transportu sanitarnego związanych
z transportem sanitarnym nie wlicza się do kosztów działalności tego zespołu. Do kosztów
tych zalicza się:
1) koszt paliwa;
2) koszt opłat trasowych i za lądowanie.
6. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, odbywa się na podstawie umowy
zawartej między ministrem właściwym do spraw zdrowia a zakładem opieki zdrowotnej
posiadającym lotnicze zespoły transportu sanitarnego.
7. W celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 6, przeprowadza się rokowania
pomiędzy ministrem właściwym do spraw zdrowia a dysponentem lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego.
8. Rokowania przeprowadza komisja powoływana przez ministra właściwego do spraw
zdrowia.
9. Rokowania dotyczą warunków wykonywania i finansowania transportu sanitarnego.".
Art. 53.
W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005
r. Nr 226, poz. 1943 oraz z 2006 r. Nr 117, poz. 790) w art. 50 uchyla się ust. 16.
Art. 54.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr
108, poz. 908, z późn. zm.14)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 65a w ust. 3 w pkt 3 lit. d otrzymuje brzmienie:
"d) rodzaje, zakres i sposób zabezpieczenia ratowniczego imprezy, w uzgodnieniu z
właściwym komendantem powiatowym Państwowej StraŜy PoŜarnej oraz innymi
słuŜbami ratowniczymi, w tym z właściwym dysponentem jednostki w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym
(Dz. U. Nr 191, poz. 1410),";
2) w art. 105 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy jest prowadzone przez osobę,
która spełnia warunki określone w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o
Państwowym Ratownictwie Medycznym.".
Art. 55.
W ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski Ŝywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558 i
Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:,
"1. W zapobieganiu skutkom klęski Ŝywiołowej lub ich usuwaniu są obowiązane
uczestniczyć: Państwowa StraŜ PoŜarna i inne jednostki ochrony przeciwpoŜarowej,
Policja, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, dyspozytorzy
medyczni i centra powiadamiania ratunkowego, o których mowa w przepisach ustawy z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 190, poz.
1410), i jednostki ochrony zdrowia, StraŜ Graniczna, Morska SłuŜba Poszukiwania i
Ratownictwa oraz inne właściwe w tych sprawach państwowe urzędy, agencje, inspekcje,
straŜe i słuŜby.".
Art. 56.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.15)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 33 otrzymuje brzmienie:
"33) stan nagły - stan, o którym mowa w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410);";
2) w art. 12:
a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym;",
b) uchyla się pkt 8;
3) w art. 54 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Przepisów ust. 1-8 nie stosuje się do medycznych czynności ratunkowych
udzielanych świadczeniobiorcom innym niŜ ubezpieczeni przez jednostki systemu, o
których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym, w warunkach pozaszpitalnych.";
4) w art. 64 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
"11. Przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio do przeprowadzania kontroli umów na
wykonywanie medycznych czynności ratunkowych, o których mowa w ustawie z dnia 8
września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.";
5) w art. 97 w ust. 3 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) finansowanie medycznych czynności ratunkowych świadczeniobiorcom;";
6) w art. 107 w ust. 5 dodaje się pkt 19 w brzmieniu:
"19) przeprowadzanie postępowań o zawarcie umów z dysponentami zespołów
ratownictwa medycznego na wykonywanie medycznych czynności ratunkowych,
zawieranie, rozliczanie i kontrola realizacji tych umów, na podstawie ustawy z dnia 8
września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.";
7) w art. 118 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się w zakresie środków przekazywanych
Narodowemu Funduszowi Zdrowia z budŜetu państwa na podstawie przepisów ustawy
z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.";
8) w art. 124 dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu:
"10. W zakresie środków przekazywanych Narodowemu Funduszowi Zdrowia z budŜetu
państwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia moŜe dokonać
zmiany planu finansowego równieŜ w przypadkach innych niŜ wymienione w ust. 1.
Przepisów ust. 2 i 3 w takim przypadku nie stosuje się.
11. Zmiany, o których mowa w ust. 10, podlegają zatwierdzeniu przez ministra
właściwego do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych.";
9) po art. 161 dodaje się art. 161a w brzmieniu:
"Art. 161a. Do postępowania o zawarcie umów na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych przez zespoły ratownictwa medycznego, o których mowa w
przepisach ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym,
ich zawarcia i rozliczania stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału.".
Rozdział 8
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 57.
Do dnia 31 grudnia 2020 r. lekarzem systemu moŜe być lekarz posiadający specjalizację
lub tytuł specjalisty w dziedzinie: anestezjologii i intensywnej terapii, chorób
wewnętrznych, chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej, ortopedii i traumatologii narządu
ruchu, ortopedii i traumatologii, lub pediatrii.
Art. 58.
1. Osoby, które przed dniem:
1) wejścia w Ŝycie ustawy uzyskały tytuł zawodowy:
a) "ratownik medyczny",
b) licencjata na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne,
2) 1 października 2008 r. rozpoczęty studia wyŜsze na kierunku innym niŜ ratownictwo
medyczne i uzyskały tytuł zawodowy licencjata w zakresie (specjalności) ratownictwa
medycznego
- stają się z dniem wejścia w Ŝycie ustawy ratownikami medycznymi w rozumieniu
niniejszej ustawy. Przepisy art. 12 stosuje się odpowiednio.
2. Z dniem wejścia w Ŝycie ustawy ratownicy jednostek współpracujących z systemem, o
których mowa w art. 15, stają się ratownikami w rozumieniu niniejszej ustawy.
3. Osoba zatrudniona na stanowisku dyspozytora medycznego w dniu wejścia w Ŝycie
niniejszej ustawy, niespełniająca wymagania określonego w art. 26 ust. 2 pkt 2 moŜe
pełnić tę funkcję po tym dniu. Osoba ta ma obowiązek doskonalenia zawodowego w
trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ust. 4.
Art. 59.
1. Wojewódzkie plany zabezpieczenia medycznych działań ratowniczych, sporządzone na
rok 2007 na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207, z późn. zm.16)) stają się planami, o których mowa
w art. 21.
2. Informacje, o których mowa w art. 21 ust. 5, przekazywane w celu sporządzenia
planów na:
1) lata 2008-2010 dotyczą roku 2006;
2) lata 2009-2011 dotyczą roku 2006 i 2007.
Art. 60.
W 2007 r. zadania wojewody określone w ustawie są finansowane z rezerwy celowej
utworzonej w budŜecie państwa na 2007 r.
Art. 61.
Wojewoda moŜe powierzyć, w drodze porozumienia, wykonywanie, do dnia 31 grudnia
2010 r., zadań centrów powiadamiania ratunkowego innym podmiotom, w szczególności
jednostkom organizacyjnym Państwowej StraŜy PoŜarnej lub jednostkom samorządu
terytorialnego.
Art. 62.
1. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym znajduje się szpitalny oddział
ratunkowy, dostosuje ten oddział do wymagań określonych w art. 34, do dnia 31 grudnia
2011 r., zgodnie z harmonogramem ustalonym w planie przez właściwego ze względu na
siedzibę tego zakładu wojewodę.
2. Przepisów art. 35 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 2011 r.
Art. 63.
Dysponenci zespołów ratownictwa medycznego dostosują skład tych zespołów do
wymagań, o których mowa w art. 36 ust. 1, do dnia 31 grudnia 2010 r.
Art. 64.
1. Umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarte z dysponentami jednostek w
zakresie objętym niniejszą ustawą na okres dłuŜszy niŜ do dnia 31 grudnia 2006 r.
podlegają rozwiązaniu z mocy prawa z dniem 31 lipca 2007 r., chyba Ŝe w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w Ŝycie ustawy, dysponent jednostki, z którym Narodowy
Fundusz Zdrowia zawarł taką umowę, oświadczy odpowiednio:
1) wojewodzie, za pośrednictwem Narodowego Funduszu Zdrowia,
2) Narodowemu Funduszowi Zdrowia
- Ŝe pozostaje nią związany.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się na piśmie pod rygorem
niewaŜności.
3. Z dniem 1 stycznia 2007 r. stroną umów, o których mowa w ust. 1, zawartych z
dysponentami zespołów ratownictwa medycznego, staje się wojewoda.
4. W terminie do dnia 31 sierpnia 2007 r. dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego
Narodowego Funduszu Zdrowia przekaŜe wojewodzie wykaz umów zawartych z
dysponentami zespołów ratownictwa medycznego.
Art. 65.
Akty wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 22 ust. 6, art. 23 ust. 4 pkt 1, 3, 4 i 7 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o
Państwowym Ratownictwie Medycznym,
2) art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2002 r. o świadczeniu usług ratownictwa
medycznego (Dz. U. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 99, poz. 920 oraz z 2004 r. Nr
210, poz. 2135) - zachowują moc do dnia wejścia w Ŝycie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 21 ust. 15 i art. 34 niniejszej ustawy, jednakŜe nie dłuŜej
niŜ do dnia 1 stycznia 2008 r.
Art. 66.
Tracą moc ustawy:
1) z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz.
1207 i Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr
124, poz. 1152, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 i Nr
267, poz. 2256);
2) z dnia 6 grudnia 2002 r. o świadczeniu usług ratownictwa medycznego (Dz. U. Nr 241,
poz. 2073, z 2003 r. Nr 99, poz. 920 oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135).
Art. 67.
Ustawa wchodzi w Ŝycie z dniem 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem:
1) art. 64, który wchodzi w Ŝycie z dniem ogłoszenia;
2) art. 18-22, 49 i 60, które wchodzą w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
3) art. 8, który wchodzi w Ŝycie z dniem 1 września 2009 r.;
4) art. 52 pkt 2, który wchodzi w Ŝycie z dniem 2 stycznia 2008 r.
1)Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpoŜarowej, ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej,
ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ustawę z dnia 20
czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie
klęski Ŝywiołowej i ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
2)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z
1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i
Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz.
1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz.
219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr
90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz.
1493 oraz z 2006 r. Nr 190, poz. 1409.
3)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z
1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z
1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr
34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz.
496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149,
poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz.
1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r.
Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr
11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592
i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr
172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr
172, poz. 1438 oraz z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166.
4)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr
273, poz. 2703 i Nr 281, poz. 2781, z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122,
poz. 1020, Nr 131, poz. 1091, Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr
144, poz. 1043.
5)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z
2003 r. Nr 190, poz. 1864, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 62.
6)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203, poz. 1966, z 2004 r. Nr
96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 726 i Nr 155, poz. 1298.
7)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z
1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997
r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr
117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z
2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz.
1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr
111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407,
z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171,
poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273,
poz. 2703, z 2005 r. Nr 164, poz. 1365, Nr 169, poz. 1420, Nr 239, poz. 2020 i Nr 249,
poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 518 i Nr 143, poz. 1032.
8)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr
132, poz. 1110, Nr 138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz.
1411 i Nr 179, poz. 1485 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 519, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 143,
poz. 1030 i Nr 170, poz. 1217.
9)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr
109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497 oraz z
2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 190, poz. 1400.
10)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr
104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1008 i Nr 170, poz. 1217.
11)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr
52, poz. 452, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 100, poz. 835 i 836.
12)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr
52, poz. 452, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 100, poz. 835 i 836.
13)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z
1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997
r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr
117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z
2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz.
1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr
111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407,
z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171,
poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273,
poz. 2703, z 2005 r. Nr 164, poz. 1365, Nr 169, poz. 1420, Nr 239, poz. 2020 i Nr 249,
poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 518 i Nr 143, poz. 1032.
14)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr
109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497 oraz z
2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 190, poz. 1400.
15)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr
132, poz. 1110, Nr 138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz.
1411 i Nr 179, poz. 1485 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 519, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 143,
poz. 1030 i Nr 170, poz. 1217.
16)Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1801, z
2002 r. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1152, z 2004 r. Nr
210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 i Nr 267, poz. 2256.